من این روزها  نبودت را چگونه تاب آورم

 اندوه نبودنت  مرا تا کجا خواهد برد تا کجای داستان زندگی ام باید همراهم بودی  که  این چنین  ترکم کردی

 اندوه نبودت  ویرانی  زندگی ام را چندین برابر خواهد کرد 

 دریغ کردن دستانت از من   بوسه هایت  مهربانیت  آغوشت  چیز کمی نبود که چنین ساده  و بی دلیل 

 بی اما  و بدون هیچ اگری از من دریغ کردی 

 تو که هم خانه و همراه مهربانی بودی  تو که لحظه لحظه زندگی ام را برایم  شاد  می خواستی 

 چگونه شد!!!  چگونه  توانستی  بدون  حرفی اگر،   حتی، با فریادی   ازمن دور شوی

 تو  که امید و امید  و امید زندگی ام  بودی پشتم بودی پناهم بودی   تو چرا    چرا مرا  بدون  هیچ

  آدرسی،  نشانی،تنها رهایم کردی

 دیگر  با  کدامین امیدی  به ساعت  بنگرم تا شاید  دوباره ساعت  حضورت فرا رسد 

 ساعت بودنت   ساعت داشتنت 

آه  روزگار   چگونه  راحت  دریغ  می کنی بهترین هایی راکه....